بازی Conan Unconquered سومین محصول Funcom با حضور کونان و اولین عنوان استراتژی با محوریت این شخصیت است و توسط استودیوی Petroglyph که از متخصصان این ژانر به حساب می‌آیند ساخته شده است. داستانی که در بخش روایی با آن رو به رو می‌شویم در واقع اقتباسی از داستان کوتاه Black Colossus است و مراحل طراحی شده بازی هم به ظاهر براساس این روایت طراحی شده‌اند اما در واقعیت، هر دو بخش کار به راه خود می‌روند و ارتباط ملموسی بین آن‌ها دیده نمی‌شود، خصوصاً وقتی برای دسترسی به کامیک بوک باید از بخش گیم‌پلی به طور کامل خارج شده و وارد منوی دیگری شویم! داستان روایت شده در قالب کامیک بوک، جذاب و سرگرم‌کننده است اما ابزار مطالعه آن از طریق منوهای طراحی شده، کار مطالعه آن را سخت کرده است و شاید تبدیل طراحی‌های این کامیک بوک به تعدادی میان‌پرده ثابت به همراه صداگذاری می‌توانست ایده بهتری باشد.

در بازی Conan Unconquered به جای اینکه تمرکز بر تهاجم و فتح زمین‌های بیشتر باشد، هدف اصلی ایجاد استحکامات دفاعی قوی و دفاع از پایگاه اصلی خود است. ساخت ساختمان‌های جدید، دست‌یابی به آپگرید‌های مفید و در دست داشتن ارتشی بزرگ و قوی، تنها در صورتی باعث موفقیت می‌شود که دیوارهای دور سرزمین شما، توانایی مقاومت در برابر حملات دشمنان را داشته باشند. در هر نقشه جدید، با تعداد مشخصی یورش همه جانبه از طرف دشمنان مختلف رو به رو می‌شویم که برای پیشروی در بازی و رسیدن به محیط‌های بعدی باید از تمامی آن‌ها جان سالم به در ببریم. میزان سختی و تعداد دشمنان از یورشی به یورش بعدی افزایش می‌یابد و برای موفقیت باید با برنامه عمل کرد.

در ابتدای کار با تعدادی سرباز و حتی بدون استحکامات دفاعی خاصی هم می‌شود به راحتی مقاومت کرد اما زمانی که دشمنان با گلوله‌های بزرگ آتشین ساختمان‌های حساس شما را به آتش کشیده‌اند و سواره نظام آن‌ها در حال قلع و قمع کردن پیاده نظام شما هستند، احتمالاً راه مدیریت دفاع از مقر را خود را به درستی انتخاب نکرده‌اید و محکوم به شکستی خون‌بار هستید. با وجود این ترکیب هیجان‌انگیز ایده‌ها، بخش گیم‌پلی اشکالاتی بعضاً آزاردهنده دارد که مهم‌ترینِ آن‌ها خود را در هنگام گشت و گذار نشان می‌دهد.

بازی Conan Unconquered با یک ویدئوی CG بسیار با کیفیت آغاز می‌شود که هیجان بسیاری را به مخاطب منتقل می‌کند اما کیفیت طراحی‌های خود بازی به این چشم‌نوازی نیست. با وجود بالا نبودن کیفیت طراحی‌ها، تعداد بسیار زیاد ساختمان‌ها، نیروهای خودی و دشمنان و تفاوت‌های زیادی که در طراحی تک تک این جنبه‌های مختلف دیده می‌شود، نقطه قوت بزرگی برای بازی به حساب می‌آِید. محیط‌های بیابانی هم بسیار زیبا هستند و حتی نگاه کردن به آن‌ها هم حس عطش را به مخاطب منتقل می‌کند و در کنار آن، افکت‌های بصری هم بسیار عالی از آب درآمده‌اند. این عنوان در بخش موسیقی از نظر کیفیتِ چیزی که در آن موجود است، نمره قبولی می‌گیرد اما تعداد قطعات استفاده شده، بسیار کمتر از انتظار است. صداگذاری قهرمان‌ها، نیروهای تحت کنترل و افکت‌های استفاده شده برای دشمنان هم در حد قابل قبولی قرار دارد.