بازی A Way Out اثری است که فقط و فقط بر پایه‌ی تلاش برای آفرینشِ یک تجربه‌ی کوآپِ بدون مشابه در بازار ساخته شده و قبل از صحبت راجع به جزء به جزء آن، بگذارید خیال‌تان را راحت کنم که به هدفش نیز دست یافته است.

بازی، گیم‌پلی ده ساعته‌ای را درون خودش جای داده که شما و یکی از دوستان‌تان را با روش‌هایی خاص و گوناگون سرگرم می‌کند و جالب‌تر این که برای ارائه‌ی تمام داشته‌های ارزشمندش به دو مخاطب مختلف، تنها انتظار دریافت ۳۰ دلار پول را دارد. پس فعلا همین نکته را بدانید که ساخته‌ی جوزف فارس، با نیمی از هزینه‌ی اکثر بازی‌های شناخته‌شده‌ی این روزها، سبب لذت بردن دو گیمر به معنای واقعی کلمه می‌شود.

گیم‌پلی، اصلی‌ترین بخش بازی A Way Out به حساب می‌آید و قسمتی است که می‌خواهد خلاقیت انکارناپذیر سازندگان آن را نشان‌تان دهد. جایی که اعضای استودیوی Hazelight، با استفاده از نسخه‌ی ساده‌ی بسیاری از مکانیزم‌های دیده‌شده در دنیای گیم و چینش خاص آن‌ها در کنار یکدیگر، به محصول خلاقانه‌ای دست پیدا کرده‌اند که تجربه کردنش شیرین به نظر می‌رسد. این وسط، شاید اولین چیزی که امکان پرداختن به آن وجود دارد، صفحه‌ی اسپیلیت‌اسکرین بازی است که به واقع، یکی از بهترین ویژگی‌های آن محسوب می‌شود.

طراحی مراحل در دنیای بازی A Way Out آن‌قدر گسترده و کم‌شباهت به یکدیگر است که موقع توصیف بازی نمی‌توان آن را به یک ژانر خاص محدود کرد. چون گیم‌پلی ده‌ساعته‌ی بازی، با سکانس‌های دکمه‌زنی، مینی‌گیم‌های بامزه و سرگرم‌کننده، بخش‌هایی که در آن‌ها باید با استفاده از خلاقیت‌تان و توجه به برخی چیزها از مکان‌هایی به خصوص بگذرید، قسمت‌های مخفی‌کاری که در برخی‌های‌شان باید با دست خالی و بدون لو رفتن دشمنان‌تان را از بین ببرید، مراحل اکشنی که داخل‌شان با اسلحه به جان آدم‌های مقابل‌تان می‌افتید و چند چیز کوچک دیگر که بهشان اشاره نمی‌کنم تا خودتان وسط تجربه‌ی بازی ناگهان روبه‌روی‌شان قرار بگیرید پر شده و همان‌گونه که گفتم، نمی‌توانید آن را به یک ژانر خاص محدود کنید.

مزیت همه‌ی این موارد و شلوغی‌ها هم چیزی نیست جز آن که قرار نیست از گیم‌پلی A Way Out خسته بشوید و سازندگان محصولی را برای‌تان ساخته‌اند که واقعا به سختی می‌توانید شباهتی مابین مراحل گوناگون آن پیدا کنید.

البته در عین این تفاوت‌ها، بهترین نقطه‌ی قوت بازی A Way Out آن است که همه‌ی این مراحل، یک چیز را دقیقا به مانند یکدیگر، تحویل‌تان می‌دهند: در ثانیه‌های A Way Out، گیم‌پلیِ کوآپ یک شعار نبوده و حقیقتا، همه‌ی کارهای حاضر در بازی را به شکل دونفره و به کمک همکاری‌هایی با دوست‌تان، انجام می‌دهید. چیزی که وسط آن همه دقایق جذب‌کننده‌ی دیده‌شده در جهانِ ساخته‌ی جوزف فارس، باعث می‌شود همان‌طور که در ابتدای کار گفتم، داخل این بازی لذت‌های خاص و واقعا متفاوتی را تجربه کنید.